Romans van Deze Tijd
Wouter – 28 jaar, dataconsultant – plantte de Gucci zonnebril in zijn halflange haardos en glimlachte naar zijn weergaloze weerspiegeling in de kersrode lak van zijn BMW Z4. “Vanavond neuken,” dacht hij toen hij de The Jam binnenstapte. De nacht lag wijdbeens voor hem.
Uit: Sjit, kankerzooi!, Wout Woesthoff
Ludo Olfsmonkel, kruidenier in spe, bedacht zich geen moment en kreeg een erectie om u tegen te zeggen. “De chaos,” mompelde hij, “de chaos en de dood. Verdomd linke combinatie. Als je er niet van houdt.” Buiten kakelde het lichtjes.
Uit: Spontane bezigheden, Wolff Grennemeyer
“Verdomme!” riep Ahmed, “die klootzak keek naar m’n vriendin!”
Uit: Het snorverbod, Khalid Mouahz
Die ochtend ontplofte de intercity van 11:06 u. vroeger dan normaal; een zeldzaamheid die door Tjebbe Weyff met een ironische glimlach begroet werd. “Te vroeg! Steek die maar in je zak, NS,” mompelde hij en stapte goedgeluimd op de fiets. Vandaag zou alles anders worden. Alles, maar bovenal: de maatschappij.
Uit: Retourtje Paradijs, Leef Weijdemans
Grijsblauw golfde het winterse lijfzachte in de donkere hegemonie van het hemelgewelf. Achter het glui talmde de tweeling luidkeels hun ware aard; zij wachtten op de vleesbewolkte Hannah, die – zo tastbaar de belofte nog – in ruil voor een meer aardse weemoed bereid zou zijn haar gewilligheid in diepbedroomde daden om te zetten. In het bovendeelse keelde een klauwier, maar de tweeling hoorde het niet; althans, zij schuchterden het dier geen toehoor. Zij wachtten.
Uit: Terugblik tot toen, Thomas Wonkeldoorn
Uit: Sjit, kankerzooi!, Wout Woesthoff
Ludo Olfsmonkel, kruidenier in spe, bedacht zich geen moment en kreeg een erectie om u tegen te zeggen. “De chaos,” mompelde hij, “de chaos en de dood. Verdomd linke combinatie. Als je er niet van houdt.” Buiten kakelde het lichtjes.
Uit: Spontane bezigheden, Wolff Grennemeyer
“Verdomme!” riep Ahmed, “die klootzak keek naar m’n vriendin!”
Uit: Het snorverbod, Khalid Mouahz
Die ochtend ontplofte de intercity van 11:06 u. vroeger dan normaal; een zeldzaamheid die door Tjebbe Weyff met een ironische glimlach begroet werd. “Te vroeg! Steek die maar in je zak, NS,” mompelde hij en stapte goedgeluimd op de fiets. Vandaag zou alles anders worden. Alles, maar bovenal: de maatschappij.
Uit: Retourtje Paradijs, Leef Weijdemans
Grijsblauw golfde het winterse lijfzachte in de donkere hegemonie van het hemelgewelf. Achter het glui talmde de tweeling luidkeels hun ware aard; zij wachtten op de vleesbewolkte Hannah, die – zo tastbaar de belofte nog – in ruil voor een meer aardse weemoed bereid zou zijn haar gewilligheid in diepbedroomde daden om te zetten. In het bovendeelse keelde een klauwier, maar de tweeling hoorde het niet; althans, zij schuchterden het dier geen toehoor. Zij wachtten.
Uit: Terugblik tot toen, Thomas Wonkeldoorn
posted by Kasper at 23:03
5 Comments:
Dit is leuk.
Ik lees je nog, hoor.
Dat je t even weet; aanmoediging enzo.
Dagdag,
Martha
Ja, hoi!
Jullie comments bestaan, hoor! Ik bleek toestemming te moeten geven. :zonnebril: En ehrm, dank, natuurlijk. :nohmaareenzonnebril:
Ah, okay!
Ik dacht al dat je arrogant was (ivm het niet-plaatsen van mijn comment), maar nu denk ik dat niet meer, hoor!
Martha
Arrogantie is mij vreemd. :gooit haar in de wind: Het was slechts computertechnisch onbenul! Computertechnisch onbenul is mij behoorlijk non-vreemd, namelijk. Maar dat is dan weer koddig, dus ik kom er mee weg.
Een reactie posten
<< Home