Gewoon 'revolutionair-socialistisch vakbonds- en partijleider'? :-(

Gisteren heb ik zeventien euro uitgegeven aan pasfoto’s. Dat komt ik ben beswel een ijdeltui... nee, wacht, door mijn allesvernietigende gave ongeschiktvoorpaspoorte pasfoto’s te maken. Eerst bleek ik in een zwart-wit hokje te zitten. En ik wist dus niet dat die nog bestonden. Want wie wil er nou een zwart-wit pasfoto? Afgezien dan van de naar muf ruikende voice-over van The Wonder Years. Maar hallo, voice-overs hebben toch altijd net hun ogen dicht op pasfoto’s, dus daar dient bestaansrechtontnemend niet naar geluisterd te worden. Ik weet nu overigens wel hoe zwart-wit foto’s gemaakt worden. Ze flitsen je zo genadeloos, dat alle kleur uit je gezicht verdwijnt. Ik heb nu vier zwart-wit foto’s waarop ik verdwaasd, ietwat scheel en met half open mond van waarbenikheid in het niets staar. Maakte achteraf wel weer een hoop goed, die foto’s.
In hokje twee ging alles soepel – ik kreeg zelfs het krukje helemaal naar beneden gedraaid - tot bleek dat ik mijn hoofd minder goed binnen de rode cirkel op het scherm had gehouden dan in eerste instantie gedacht. Mijn ‘aanzet van de kruin’ stond er niet op. En sinds 28 augustus 2006 is die aanzet identiteitsbepalender dan de snor van Chiel Montagne. Foto afgekeurd.
Met prijzenswaardige naïviteit stortte ik me vervolgens in de rij voor de Fotomobiel (een caravan EEN CARAVAN! waarin pasfoto’s gemaakt worden) vlakbij… oh oh! Ik bedenk opeens dat ik na drie metrovolle jaren in Amsterdam nog steeds niet weet wie Henk Sneevliet nou was, terwijl ik me daar wel al al die jaren het hoofd over breek! Ga ik meteen uitzoeken. Dat van die pasfoto’s is toch stom. De clou is dat ik nog steeds geen nieuw paspoort heb, omdat ik ergens een identiteitsbewijs heb dat eerst nog ingeleverd moet worden. Gedesillusioneerd begaf ik me huiswaarts, om aldaar Chiel zijn snor terug te geven. Dahag!