+5 streetcredibility

'Dit bedoel ik dus,' zei de dikke, kalende man naast me, 'lekker begin van mijn weekend weer. Zit gewoon al niet lekker in mijn vel en nu dit weer. Echt iets voor mij.' In de hoek van de juwelier zat een jonge vrouw te hyperventileren, terwijl naast haar de luiken van de winkel naar beneden gingen. Ik keek ongemakkelijk om me heen. Hoe ging ik mijn lezers duidelijk maken in welke situatie ik terecht gekomen was?! Klote in medias res.

Hier vervaagt het beeld op kleurrijk kronkelende wijze, want dat gebeurt nou eenmaal bij teruggaan in de tijd. In feite is dat het enige wat nog tussen ons en reizen door de tijd staat: dat we niet weten hoe we alles om ons heen kleurrijk kunnen laten kronkelen en vervagen.

Toen ik gisteren de Free Record Shop uitliep in winkelcentrum Zuidplein, begon iemand ineens te schieten. Ik had niks gekocht, dus misschien had ik het verdiend, maar ik vond het zelf toch wel wat ver gaan. Bij de eerste knal dacht ik nog dat het vuurwerk was, maar bij de daaropvolgende knallen zei iets in me (het op vroegere maandagmiddagen verveeld langs Miami Vice zappende Kaspergedeelte) dat het hier toch echt om schoten moest gaan. Gelukkig bleek niemand op mij gericht te hebben, al was ik daar pas zeker van toen ik gebukt doch heelhuids de dichtstbijzijnde juwelier bereikt had. Ik was niet de enige: terwijl de geschrokken verkoopster de luiken van haar winkel liet zakken, renden ook een dikke, kalende man en een jonge vrouw de winkel binnen. Nog voordat de luiken naar beneden waren had de man zijn telefoon al gepakt om in verontwaardigde bewoordingen zijn leed te verwoorden.

'En zo zijn we al weer terug bij het beginvanstukjemoment,' dacht ik. 'Viel best mee.' Ik besloot me verder dan ook te richten op het verwerken van het feit dat ik zojuist een schietpartij mee had gemaakt. De enige juiste manier leek me het schrijven van een rap.

Rap veranderen hier

Weet je wat het is dat ik altijd heb geloofd
Elk mens heeft recht te shoppen tot de lichten zijn gedoofd
Maar dat kan zo niet langer, schiet het door mijn hoofd
Als iemand bij het shoppen van z’n leven wordt beroofd

Mensen, mensen
Dit is toch niet waar
Je gaat shoppen op de fiets
En je vertrekt op een brancard

Het zijn de normen en de waarden van de opgeschoten jeugd
Zij vinden dit normaal, nou ik vind het geen geneugt
Ik had me al die tijd zo op een nieuwe trui verheugd
Maar het consumeren wordt door al dat moorden vet verneukt

Mensen, mensen
We moeten zeggen stop
Dit moet snel rap veranderen
Hier nog iets met 'shop'