Maak af en win een af verhaal!

Het afronden van een bachelorthesis is net zoiets als het leeg eten van een bord inmiddels lauw geworden broccoli met door je vader in zijn overenthousiasme der op het laatste moment bij gegooide stukjes kaas: omvoorjeuitteschuiven is het woord. Vandaar dat ik me vanmiddag bij mijn ouders voornamelijk beperkte tot tv-kijkerij. Maar dat dan wel weer verdeeld over twee tv's, moet ik hier als puntje pro-Kasper naar voren brengen. Telkens als er weer sprake was van een kom-Kasper-ga-nou-eens-wat-doen-moment sprokkelde ik mezelf bij elkaar en liep ik energiek naar boven danwel naar beneden, om vervolgens aldaar tevreden opnieuw achter een der tv's plaats te nemen, nog net op tijd om te zien dat "karretje" een van de zes dingen was die SBS6-Gigi mee zou nemen achter haar fiets. Twee keer heb ik op het punt gestaan Gigi te bellen (de tweede keer ontdekte ik haar ook op net5), maar telkens lag de benodigde telefoon precies bij de andere tv. Op die manier wordt het ook wel heel moeilijk om te prestéren, natuurlijk.

Toch ben ik er op een bepaald moment in geslaagd de computer van mijn moeder, met daarop mijn bijnaäffe bachelorscriptie, daadwerkelijk aan te zetten. Om vervolgens op die computer op zoek te gaan naar oude, ooit eens door mij geschreven teksten. Want ja, je moet jezelf toch bezighouden als je daadwerkelijk belangrijke dingen te doen hebt.

Hierbij wil ik "vervolgens op zoek gaan naar oude, ooit eens door jezelf geschreven teksten" uitroepen tot tip van de week. Dingen aantreffen is namelijk een niet te versmaden bezigheid. Zo trof ik, onder de naam Baarnt Graapstra.doc, de volgende regel aan, die ongetwijfeld een aantal jaar geleden de aanzet moet zijn geweest tot Iets Groots:

Baarnt Graapstra glimlachte zijn grauwgele tanden bloot, schoffeerde en passant de serveerster, die aanstalten maakte zijn half opgegeten moorkop weg te halen, en constateerde tevreden dat het vanavond weer zover was: Lingo op tv.

Het document bevatte na die regel enkel leegte.

In sommige gevallen hoef je dingen gewoon niet af te maken.