Mijn bed kraakt. Ineens. Deedtie vroeger nooit. Niet met mij erbij, althans. Terwijl, er is onlangs niks bijzonders mee gebeurd, voor zover ik weet. Ik gebruik hem al jaren alleen voor slaap- en tijdelijkespullenneerleggeoriënteerde bezigheden.
En oke op zondag breng ik er een oud vrouwtje mee naar de kerk waarbij ik haar alle hoeken ervan laat zien yeah!!!@! Maar ja, het is sinds het kraakbegin nog geen zondag geweest ho hier moet ook een streep doorheen.
Wat ik maar wil zeggen: wat brengt zo'n bed ertoe in ene te gaan kraken, zonder dat iemand erop heeft gekunstschaatst met de complete werken van Vestdijk in de hand? Ik snap dat niet. Ik vind, voor dit soort dingen moet een reden zijn, aanwijsbaargewijs. Daarom heb ik besloten dat ik dan maar te dik ben voor mijn bed.
Om verder mrrrwffnouwordikalwéérwakkeromdatikmeopm'nanderezijdraai!!~!-gedrag te voorkomen, heb ik bovendien besloten dat ik vannacht op de grond slaap. Op een matras, dat wel, want metromannistisch perzikhuidje. En omdat ik niet zeker wist of mijn matras nog wel ergens in mijn kamer op de grond paste, heb ik dat net getest. En hij past precies! Met als gevolg dat a) mijn kamer er nu uitziet alsof ik bij mezelf logeer en ik in een staat van opgewonden geenzinommijntandentepoetsenheid verkeer en ik bovendien de neiging heb mezelf met kussens te slaan tot het ruzie wordt en één van mij begint te huilen, en b) ik hier nergens meer kan ijs- of proberen van de ene naar de andere kant van mijn kamer te komen. En daardoor zal ik bij gebrek aan beweging alleen nog maar dikker en dikker en nou ja dikker dus worden tot ze me oppakken omdat ik te dik ben voor hier en dan stoppen ze me in de gevangenis en dan gaat het
daar pas écht mis!!~!
Ja, zo zal het gaan.
Nou, dan heeft het dus ook geen zin meer om het tentamen van morgen te leren. \:)/
Mijn dank gaat uit naar Nynke omdat ze me strepen heeft leren zetten
