In de reeks "foto’s die het beter zouden doen als filmpje": tumbleweed

And there was much rejoicing

Ik heb mijn rolletje Top Drop terug!!~! Want - en dit verduidelijkt wellicht het een en ander – dat was ik dus kwijt. Al een maand of drie. In een vlaag van een plotseling opkomende opwelling had ik het rolletje gekocht, om het vervolgens dus net zo makkelijk weer te ikweetnietwatten.

Ik doe dat wel vaker, vooral met de afstandsbediening. Die ikweetnietwat ik met behoorlijke regelmaat dusdanig, dat ik hem pas terugvind op het opgeefmoment, wanneer ik me moedeloos op mijn bed en betreffende afstandsbediening laat ploffen. De Top Drop vond ik echter niet terug door erop te gaan zitten, maar door in de zakken van mijn regenjas te voelen. Ik zocht namelijk naar de afstandsbediening en begon behoorlijk radeloos te worden.

Ik bleek het rolletje dus ooit in mijn regenjas gestopt te hebben, wat direct verklaart waarom het zo lang onvindbaar voor me was. Dat komt, mijn regenjas heeft niet zozeer als voornaamste functie het spatvrij houden van het zich eronder bevindende normaliter rompvormige lichaamsdeel met bijbehorende bedekkingen (ik vergeet het ding op cruciale momenten (d.w.z., momenten waarop er op enigerlei wijze water uit de hemel komt (nog iets tussen haakjes, voor de fun :p (hoef je dus niet op te letten...))) namelijk altijd aan te trekken), maar eerder het tevreden houden van mijn moeder. Het feit dat ik in het bezit ben van een regenjas stelt haar gerust over mijn gezondheid. Dat ik mijn regenjas kan laten zien, telkens als ze vraagt of ik wel goed eet. “Ja hoor mam,” zeg ik dan, “kijk maar Top Drop.” En dan is ze tevreden. Als ik als het regent mijn winterjas maar aandoe, want anders vat ik kou.

Wat ik maar wil zeggen: Hoi, ik leef nog, sorry dat ik zo weinig schrijf!!~! Dat, en: Pas op, Top Drop wordt zo een beetje zacht en aanpapierplakkerig na drie maanden in een regenjas. :-(