De zak & de held

Vandaag heb ik een zakkenroller tijdens het treininstappen tot twee keer toe een welgemikte pats op zijn rolarm gegeven, dusdoende voorkomend dat hij er met de draagbare fietskoplamp van het leuke meisje voor me vandoor zou gaan. Stom van het meisje dat ze haar fietskoplampding in het voorvakje van haar tas had gestopt, natuurlijk (iedereen wéét toch dat duistere figuren fietskoplampdingen gemakshalve voorvaksgewijs hopen aan te treffen), maar ik zag het toch als mijn plicht de vermetele patsgewijs een halt toe te roepen. De snoodaard droop af en verliet met zijn staart tussen de benen per direct de trein. (Nou ja, bij wijze van spreken dan hè: hij had geen echte staart, hoor. Ik denk omdat hij met staart te veel op zou vallen. En dat wil je niet, als dief. Hoewel hij dan wel weer een snor had.)

In mijn enthousiasme over mijn geslaagde heldendaad, besloot ik ook voor de nodige nahulp te zorgen. Ik ging tegenover het meisje zitten en vroeg haar opgewekt of ze niets miste uit haar voorvakje. Een verbaasde en ietwat vijandige dat-is-de-slechtste-openingszin-ooit-blik was mijn deel. Voor de vorm keek ze nog wel even in haar voorvak (zodat ik een glimp van haar fietslampding op kon vangen), maar ze zei niks tegen me en ze straalde één-en-al laatmemetrustheid uit. Ik verdenk haar er zelfs van dat ze te vroeg de trein uitgestapt is, om maar aan mij te kunnen ontkomen. Ze zag er niet uit alsof ze iets te zoeken had in Woerden.

En daar zit je dan met je goede bedoelingen en je contactuele eigenschappen. Ik hoop dat het meisje vannacht in het schijnsel van haar lampding over een pluizig konijntje fietst. (Een pluizig konijntje dat niet meer van nut zou kunnen zijn voor de wetenschap, dan hè!) Klote NS.

Romans van Deze Tijd

Wouter – 28 jaar, dataconsultant – plantte de Gucci zonnebril in zijn halflange haardos en glimlachte naar zijn weergaloze weerspiegeling in de kersrode lak van zijn BMW Z4. “Vanavond neuken,” dacht hij toen hij de The Jam binnenstapte. De nacht lag wijdbeens voor hem.

Uit: Sjit, kankerzooi!, Wout Woesthoff


Ludo Olfsmonkel, kruidenier in spe, bedacht zich geen moment en kreeg een erectie om u tegen te zeggen. “De chaos,” mompelde hij, “de chaos en de dood. Verdomd linke combinatie. Als je er niet van houdt.” Buiten kakelde het lichtjes.

Uit: Spontane bezigheden, Wolff Grennemeyer


“Verdomme!” riep Ahmed, “die klootzak keek naar m’n vriendin!”

Uit: Het snorverbod, Khalid Mouahz


Die ochtend ontplofte de intercity van 11:06 u. vroeger dan normaal; een zeldzaamheid die door Tjebbe Weyff met een ironische glimlach begroet werd. “Te vroeg! Steek die maar in je zak, NS,” mompelde hij en stapte goedgeluimd op de fiets. Vandaag zou alles anders worden. Alles, maar bovenal: de maatschappij.

Uit: Retourtje Paradijs, Leef Weijdemans


Grijsblauw golfde het winterse lijfzachte in de donkere hegemonie van het hemelgewelf. Achter het glui talmde de tweeling luidkeels hun ware aard; zij wachtten op de vleesbewolkte Hannah, die – zo tastbaar de belofte nog – in ruil voor een meer aardse weemoed bereid zou zijn haar gewilligheid in diepbedroomde daden om te zetten. In het bovendeelse keelde een klauwier, maar de tweeling hoorde het niet; althans, zij schuchterden het dier geen toehoor. Zij wachtten.

Uit: Terugblik tot toen, Thomas Wonkeldoorn

Hij viel per ongeluk

Ik heb vandaag besloten mijn hamer, die al enkele maanden (jaren, red.) achter de kast ligt, daar te laten liggen. Ik heb hem nooit nodig, maar ben me wel regelmatig bewust van het feit dat dat ding onbereikbaar ligt te wezen. Er zijn klaarblijkelijk hersenregionen die zich constant met Tamelijk Nutteloze Informatie bezighouden en die informatie op de meest onverwachte momenten opwaarts doen borrelen: "Kasper! Er ligt een hamer achter je kaaaaast!", "A. Cooplandt heet eigenlijk Arij Priiiins!", "(8) When I'm not with you I lose my mind - Give me a siiiiign - Hit me baby one more time! (8)". Wat zit De Mens toch schitterend in elkaar.

Ondanks dat wil ik een ieder de eerderdoormijaangeschafte Haribo Super Fruitmix afraden. De reclametekst ("Haribo maakt kinderen blij, ouderen horen ook daarbij") mag dan wellicht naar meer smaken; de rode snoepjes smaken naar goedkope kauwgomballen. :(

Mijn blog, een kennismaking met

En dat dit dan mijn weblog wordt. Voor om dingen op te schrijven. Ook al heb ik eigenlijk niks te melden; iets wat ik overigens wel van de daken zou willen schreeuwen.